 |
Auteur: Ed Hupkens Met dank aan de Werkgroep Toponymie, Kring Vrienden van 's-Hertogenbosch |
Gedeelte achtergevel en binnenplaats van het redemptoristenklooster na het vertrek van de paters, het latere Redemptoristenpad. Datering: 1972.
Foto: Stadsarchief, nr. 0036881
Het Redemptoristenpad verbindt de St.-Josephstraat met het straatje In den Boerenmouw. De naam van het steegje verwijst naar een aanwezigheid van ruim honderd jaar van de paters Redemptoristen in ’s-Hertogenbosch. Deze orde werd in 1732 in Zuid-Italië gesticht door Alfonsus de Liguori. De eerste vestiging in Nederland kwam in 1836 in Wittem tot stand. Officieel heet de orde: Congregatie van de Allerheiligste Verlosser (verlosser in het Latijn: redemptor). De paters Redemptoristen kregen grote bekendheid door hun volksmissies. Dat waren meerdaagse reeksen preken; de Mariaverering nam daarbij een centrale plaats in, en ook ‘de volharding in het goede’. Biechten, eucharistie en communie maakten ook onderdeel van de volksmissie uit. Deze missies werden met argwaan bekeken: de burgerlijke overheid vreesde ordeverstoringen, de seculiere geestelijkheid was niet dol op deze paters (concurrentievrees?). In ’s-Hertogenbosch werd – op verzoek van de burgerij - in 1843 de eerste volksmissie gehouden, van 8 tot 22 november. In de Sint-Jan en andere parochiekerken werden langdurige predikaties gehouden, werd er biecht gehouden en de communie uitgedeeld. Dat ging van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat door en bracht duizenden katholieken (en nieuwsgierige protestanten) op de been. Er werden speciale predikaties gehouden voor bepaalde groepen, zoals weeskinderen, gevangenen en soldaten. Ondanks het grote enthousiasme verliep alles ingetogen en zonder relletjes. Diverse bekeringen vonden plaats. Een bijzondere was die van Theodora van der Heiden. Deze ‘abdis der publieke huizen’ sloot enige van haar bordelen. De volksmissie was een groot succes, maar op 23 november 1843 verlieten de Redemptoristen de stad weer.