Tekst: Henk Janssen
Topper in De Lievekamp
Een Brabants lach- en liedfestival zoals het bedoeld is, dat was na afloop de algemene conclusie van het talrijke en laaiend enthousiaste publiek zaterdag 16 maart 2013 in de Osse Lievekamp. De organisatoren van dit evenement ten bate van de stichting Sahelp hadden zich geen beter slot voor de lange reeks festivals kunnen wensen. Maar liefst 15 jaar lang werd ieder jaar traditiegetrouw een volgende editie van deze aansprekende voorstelling uitgevoerd. Met deze 15e aflevering is er aan die serie een einde gekomen. Tot verdriet van heel veel mensen, zo viel onder het publiek te beluisteren. Het "jammer dat dit nu voorbij is" was niet van de lucht.
Bont programma met een daverend slot
Nu was deze laatste uitvoering dan ook een absolute topper. Het leek wel of de organisatoren, Cor Swanenberg en Henk Janssen, met deze laatste editie als het ware een groot, niet te missen uitroepteken achter de serie wilden zetten. De voorstelling was van a tot z geslaagd. En perfect in balans. Zoals dit programma ooit door hen bedoeld moet zijn geweest. Volop vaart, afwisseling, muziek en humor, heel veel humor, daar draaide het tijdens deze voorstelling om. Het trio Pro et Contra verzorgde een prachtige entree met vier mooie liedjes, waarbij de uitstekende vocale uitvoering en het verzorgde pianospel opvielen. Daarna trad een uitgesproken humoristisch talent voor het voetlicht, stand-upcomedian Marlon Kicken. Alleen al vanwege zijn verschijning, met rastakapsel en al, ben je niet direct ingesteld op zijn verrassende en ontwapenende Brabantse humor. Zo zie je maar wat vooroordelen zoal kunnen doen. Vooroordelen die Marlon Kicken overigens met heerlijke zelfspot in een uitgebalanceerd perspectief zet. Als laatste voor de pauze trad niemand minder dan Gerard van Maasakkers aan. Een man, een gitaar, wat een vol podium! Het vakmanschap spatte er werkelijk van af. Zes prachtige liedjes maakten zijn optreden tot een gebeurtenis. Na de pauze was het de beurt aan Gerard Korthout, die het jammer genoeg zonder zijn zieke maat, saxofonist Pieter van de Klei moest stellen. Gerard Korthout is niet voor niets kampioen artistieke improvisatie. Toos en Harry, die elkaar ruim 48 jaar geleden ooit op Nisseroise kermis ontmoetten, kunnen daar voortaan over meepraten. Als je zoals Annelieke Merx in de tijd 7 keer, Henk Verhagen 10 keer en Cor Swanenberg himself 15 keer aan dit festival meewerkte, dan verbaast het niet dat het publiek je al bij voorbaat in de armen sluit. Met drie heerlijke liedjes en ook nog een speciaal voor deze gelegenheid gemaakt gedicht over Ouagadougou, waarin nog eens uiteen werd gezet waarom het bij dit festival allemaal begonnen is, verzorgden zij weer een schitterend optreden. Overigens was Cor Swanenberg ook verder in topvorm. Hij lardeerde zijn presentatie van het programma met werkelijk verrukkelijke humor. Korte anekdotes, snelle, milde grappen, het was Cor Swanenberg op zijn best. De finale lag in handen van Mark van de Veerdonk. Deze theaterman pur sang deed De Lievekamp tot besluit daveren van de lach. Met een ongekend hoge grapdichtheid en allerlei verrassende wendingen in zijn onnavolgbare conference, tot een schimmenspel aan toe, zorgde hij echt voor de bekende klap op de vuurpijl. Een beter slot, niet alleen voor deze avond, maar voor deze lange serie prachtige voorstellingen had men zich niet kunnen wensen.
©2013 Alda van Rutten/Frans van den Bogaard
80.000 euro voor de mensen in Burkina Faso
Het bijzondere aan deze reeks Brabantse lach- en liedfestivals is het feit, dat door de jaren heen alle artiesten – en er namen sedert het begin in 1998 maar liefst 57 verschillende solisten en ensembles deel – volstrekt belangeloos optraden. Om de mensen in Burkina Faso een handje te helpen. Dat bracht in totaal maar liefst 80.000 euro op. Een imposant bedrag waarmee de stichting Sahelp (www.sahelp.nl) in dat arme West-Afrikaanse land heel veel goeds heeft kunnen doen. Het Brabants lach- en liedfestival leverde vijftien jaar lang een dubbel succes op: een prachtige dialectavond én een staaltje medemenselijkheid van de bovenste plank. Jammer dat het voorbij is.